استعداد یابی فوتبال

قوانین جدید در انگلیس به طور جهانی پذیرفته نشد. بسیاری از باشگاه ها قوانین خاص خود را حفظ کردند ، خصوصاً در شفیلد و اطراف آن. اگرچه این شهر شمالی انگلیس خانه اولین باشگاه استانی بود که به اتحادیه فوتبال انگلیس پیوست ، اما در سال 1867 اتحادیه فوتبال شفیلد ، پیشگام انجمن های بعدی شهرستانها را نیز به دنیا آورد. باشگاه های شفیلد و لندن در سال 1866 دو بازی مقابل یکدیگر انجام دادند و یک سال بعد یک مسابقه که یک باشگاه از میدلکس را در مقابل یکی از کنت و ساری قرار می داد ، تحت قوانین تجدید نظر شده بازی کرد. در سال 1871 15 باشگاه FA دعوتنامه ای را برای حضور در مسابقات جام و مشارکت در خرید یک جام پذیرفتند. تا سال 1877 انجمن های بریتانیای کبیر با یک کد یکسان توافق کردند ، 43 باشگاه در رقابت بودند و از سلطه اولیه باشگاه های لندن کاسته شد.توسعه فوتبال مدرن با روندهای صنعتی سازی و شهرنشینی در انگلیس ویکتوریا گره خورده بود. بیشتر ساکنان جدید طبقه کارگر شهرها و شهرهای صنعتی انگلیس به تدریج سرگرمی های قدیمی خود را از قبیل طعمه گذاری با گور از دست داده و به دنبال شکل های تازه اوقات فراغت جمعی بودند. از دهه 1850 به بعد ، بعدازظهرهای شنبه کارگران صنعتی به طور فزاینده ای از کار خارج می شدند و بسیاری از آنها برای تماشا یا بازی به بازی جدید فوتبال روی آوردند. نهادهای مهم شهری مانند کلیساها ، اتحادیه های کارگری و مدارس ، پسران و مردان طبقه کارگر را در تیم های تفریحی فوتبال سازماندهی کردند. افزایش سطح سواد بزرگسالان باعث ایجاد مطبوعات در مورد ورزشهای سازمان یافته می شود ، در حالی که سیستمهای حمل و نقل مانند راه آهن یا تراموا شهری بازیکنان و تماشاگران را قادر می سازد به بازیهای فوتبال سفر کنند. میانگین حضور در انگلیس از 4600 نفر در سال 1888 به 7900 نفر در سال 1895 افزایش یافت ، و در آغاز جنگ جهانی اول به 13200 نفر افزایش یافت و در 230000 نفر افزایش یافت. محبوبیت فوتبال باعث کاهش علاقه عمومی به سایر ورزشها ، به ویژه کریکت شد. 
باشگاه های برجسته ، به ویژه باشگاه های لنکاوی ، از اوایل دهه 1870 شروع به شارژ پذیرش تماشاگران کردند و بنابراین ، با وجود قانون آماتوریسم اتحادیه فوتبال انگلیس ، در موقعیت پرداخت حقوق غیرقانونی برای جذب بازیکنان طبقه کارگر بسیار ماهر بودند ، بسیاری از آنها از اسکاتلند تبریک می گویند . بازیکنان طبقه کارگر و باشگاه های شمال انگلیس به دنبال یک سیستم حرفه ای بودند که تا حدی پاداش مالی برای تأمین "زمان خراب" آنها (زمان از دست رفته از کار دیگر آنها) و خطر آسیب دیدگی فراهم کند. اتحادیه اروپا در حفظ سیاست آماتوریسم که از نفوذ طبقه بالا و متوسط ​​به بالا در بازی محافظت می کند ، قاطعانه نخبه باقی ماند.